Leczenie próchnicy

Z naszych konwersacji z Pacjentami wiemy, iż wiedza na temat próchnicy i jej zapobiegania nie jest wciąż powszechna. Należy pamiętać, iż próchnica jest chorobą zakaźną, a do zarażenia się dochodzi już po urodzeniu. Główną drogą rozprzestrzeniania się choroby jest wzajemne zarażanie się nią poprzez przenoszenie śliny z bakteriami na różne przedmioty, z którymi inni mają styczność.
Skoro próchnica nie jest wrodzona, to znaczy, że wcale nie jesteśmy na nią skazani i wcale nie musimy tracić przez nią swoich, naturalnych zębów. Skuteczną droga wyleczenia próchnicy jest jej wczesne zdiagnozowanie i profesjonalny plan leczenia, który będzie realizowany zarówno przez lekarza jak i Pacjenta. W naszej praktyce możliwe jest również leczenie stomatologiczne w narkozie – przeczytaj więcej »

Rozpoznanie początku próchnicy może praktycznie odbyć się tylko podczas wizyty w gabinecie stomatologicznym. Wynika to z tego, iż sam Pacjent praktycznie nie jest w stanie zauważyć u siebie pierwszych objawów próchnicy. Czasem jedynym sposobem na wykrycie ubytków próchnicowych są zdjęcia rentgenowskie. Istnieje wiele metod wykrywania i rozpoznania próchnicy. Podstawową z nich jest badanie kliniczne przeprowadzone przez lekarza dentystę, które najlepiej wykonywać po dokładnym oczyszczeniu zębów z osadu i kamienia, aby wyeliminować wszystkie mylące czynniki.

W sytuacji, gdy lekarz nie jest w stanie jednoznacznie stwierdzić obecności próchnicy wykonujemy zdjęcia rentgenowskie (tzw. zdjęcia skrzydłowo-zgryzowe), na których dokładnie obserwować można np. próchnicę powierzchni stycznych. Także podświetlenie zęba specjalistyczną lampą UV oraz stosowanie wybarwiaczy próchnicy, wnosi wiele do procesu diagnostycznego.

Koniecznie musimy też podkreślić, że próchnica sama w sobie nie boli. Boleć może podrażniony nerw w chorym zębie – jednak taka sytuacja oznacza, że zwlekaliśmy z leczeniem bardzo długo.
A zatem tylko regularne wizyty u dentysty mogą skutecznie ochronić nas przed skutkami próchnicy, która wcale nie jest tak łatwo wykrywalna, jak czasem może się wydawać.

Pierwsze objawy próchnicy są często niezauważalne, ponieważ rozwija się zazwyczaj w trudnodostępnych miejscach, takich jak przestrzenie międzyzębowe. Początkowo proces obejmuje jedynie szkliwo – wierzchnią tkankę zęba, jest widoczny po dokładnym osuszeniu zęba, jako matowa, biała plama – tzw. plama próchnicowa. Jeżeli ognisko próchnicowe zostanie wykryte na tym etapie oraz zostanie wdrożona natychmiastowa profilaktyka fluorowa, istnieje możliwość zahamowania procesu i niedopuszczenia do dalszej demineralizacji, czyli niszczenia tkanek.

Nieleczony proces chorobowy, stopniowo, z biegiem czasu, przekracza granicę szkliwa i zaczyna niszczyć zębinę – tkankę znajdującą się bezpośrednio pod szkliwem. Ubytek stopniowo powiększa się. Im głębsze warstwy zębiny zostają zniszczone, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia dolegliwości bólowych, zwłaszcza przy spożywaniu słodkich, kwaśnych oraz zimnych napoi i pokarmów. Próchnica na tym etapie staje się już widoczna – w zależności od stopnia zaawansowania – jako ciemne przebarwienie zęba lub wyraźnie zauważalna „dziura”. Leczenie w tym przypadku polega na dokładnym oczyszczeniu ubytku ze zniszczonych tkanek oraz założeniu wypełnienia idealnie odtwarzającego funkcję, kształt i kolor zęba.

Jeżeli proces nie zostanie zatrzymany, a ząb zacznie boleć samoistnie, w nocy oraz ból będzie się nasilał pod wpływem ciepła, z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że bakterie dotarły do miazgi zębowej, powodując jej stan zapalny. Aby zlikwidować nieprzyjemne doznania bólowe konieczne jest leczenie kanałowe, a następnie szczelna odbudowa korony zęba.
Próchnica jest to proces przewlekły, postępujący stopniowo, dlatego bardzo ważne jest przestrzeganie regularnych wizyt kontrolnych, aby można było w odpowiednim momencie podjąć leczenie.